Grote Trilspin of sidderspin in huis

Trilspinnen, ze wonen in nagenoeg ieder Nederlands huis maar nergens zijn ze hun leven zeker.  Ze worden hardvochtig vervolgd en verdwijnen met web en al in stofzuigerzakken. Als ze helpen ons toilet ongediertevrij te houden, krijgen ze als dank vaak een enkele reis aangeboden in gezelschap van onze grote boodschap. Wij propere Nederlanders hebben het niet zo op spinnen en op de trilspin en op rommelige webben al helemaal niet.

De wetenschappelijke naam van onze frêle vriend is Pholcus phalangioides.  Verder staat de spin nog te boek als trilspin, sidderspin, kelderspin en hooiwagenspin. Ik hou het verder maar op Grote trilspin. Hooiwagenspin is te verwarrend omdat hooiwagens van een geheel ander orde zijn, niet eens een echte spin maar een ‘spinachtige’. Sidderen is ook zo wat. Sidderen doe je van angst of als je bang bent voor ridderspinnen. In de kelder vindt je ook huisspinnen, dat is dus ook net niet. Nee, Trilspin dat is de beste aanduiding; trillen komt het meest overeen met het gedrag dat ze vertonen als ze in gevaar zijn. Door snel heen en weer te bewegen in het web (trillen) wil de spin de vijand in verwarring brengen en de indruk wekken dat hij vervaagd. Probeer het maar eens door zachtjes aan zijn web te schudden of op de spin te blazen.
Bij ons in huis is de situatie voor de trilspin gewoonlijk niet veel anders. Ook hier gaat hij geregeld zwemmen en vliegen in de stofzuiger. Toch is er een ruimte in huis waar ze altijd tot op zekere hoogte werden gedoogd. Dat is de reptielenkamer, de reptielen zijn er overigens niet meer, het is sinds enige tijd de vogelspinnenkamer geworden. Deze spinnen worden gevoerd met zelf gekweekte Argentijnse kakkerlakken (Blaptica dubia) en huiskrekels (Gryllus domesticus). Het is helaas geen kernkwaliteit van mij om insecten te kweken in bakken die volledig insectendicht zijn. Hier weten mijn huisgenoten (en ook buren uit het verleden) nog wel wat over (en van) te zeggen. De afspraak is helder en de grens ook: In dat kamertje ga je je gang maar met die beesten, verder in huis geen glazenbakkentroep of ongedierte. Het eerste is altijd wel redelijk gelukt, met dat ongedierte in huis dus wat minder.

Dit is dus het kamertje waar een kleine populatie trilspinnen zich in stand weet te houden. Altijd wel een loslopende krekel, fruitvliegje of zelfs Blaptica om te vangen. Maar ook in deze ruimte geldt dat als het te gortig wordt de stofzuiger wordt ingezet om de zaak weer proper te krijgen. Na zo’n actie is de populatie gedecimeerd, al zijn er altijd wel wat die de dans ontspringen. Er zal op de een of andere manier ook wel wel aanwas van buitenaf zijn.

De trilspin is onderling redelijk gemoedelijk, soms lopen de webben in elkaar over. Op andere spinnen hebben ze het niet. Ondanks hun fragiele gestalte weten ze de veel grote huisspinnen en bij thuis ons ook grote Argentijnse kakkerlakken, te overmeesteren. Zodra het slachtoffer een beetje verstrikt raakt in het slonzige web, worden ze onmiddellijk bedekt met kleverige draden. Op het moment dat het slachtoffer zich niet meer fatsoenlijk kan bewegen, wordt hij met een gifbeet gedood en vervolgens leeggezogen.

De trilspin komt oorspronkelijk voor in Zuid Europa. In Noordelijke streken vinden ze het buiten eigenlijk veel te koud. Daarom leven ze in Noordelijke streken uitsluitend binnenshuis. Ook in onze droge centraal verwarmde ruimtes die door veel andere spinnen gemeden worden.

Gedurende het hele jaar rond kun je volwassen spinnen aantreffen. De voortplanting vind meestal plaats net voor de zomer. Het vrouwtje maakt niet zoals veel andere spinnen een stevige cocon. De circa 50 eitjes worden losjes bij elkaar gehouden met wat spinsel. Het vrouwtje houdt het pakketje tussen de kaken totdat ze uitkomen. Ze eet in de tussentijd niet. De tientallen kleine spinnetjes klitten nog een tijdje samen in het web rond het vrouwtje. Om na de eerste vervelling hun eigen weg te gaan.

Wij hebben twee leuke gidsjes in ons assortiment:

De Basisgids Spinnen van KNNV

Welke spin is dat?, een kleine, handzame gids.