De Hop – Upupa epops

Jeugdsentiment

Ik heb iets met de hop en dat dateert al van een hele tijd terug. De jaren 60 van de vorige eeuw om precies te zijn. De hop staat als bescheiden illustratie op de kaft van mijn eerste vogelgids. Die kreeg ik als 10-jarige in bezit dankzij de vader van een vriendje in onze straat, meneer Van Soest. En het bleek ook nog de vermaarde Peterson vogelgids te zijn met een inleiding van Prof. dr. G.J. van Oordt, jazeker!  Sindsdien leeft er soort latente wens in mij om de hop in het echt te zien. Een mythische, zwart/wit gebandeerde vogel met een schitterende waaierkuif.

Meneer Van Soest ontwierp bovendien een soort spaarsysteem waar ik wekelijks een bedragje mocht inleggen voor een verrekijker. Daar is uiteindelijk een 10×50 porro verrekijker uit voortgekomen. Zowel de vogelgids als de verrekijker zijn nog in mijn bezit en worden tot op de dag van vandaag nog gebruikt. De vogelgids is in de puberteit een korte periode van eigenaar gewisseld met mijn vader, in een periode van acute geldnood. Gelukkig was Pa zo groothartig om hem enige tijd later weer terug te geven. Hij was van het principe ‘niets voor niets’, maar ook niet te beroerd om in dit geval de helpende financiële hand te reiken, om het bezoek aan de jaarlijkse kermis te bekostigen.

Het heeft meer dan 35 jaar geduurd voordat de wens om de hop in het echt te zien in vervulling ging.

La Madrinie

Dit jaar (augustus 2014) wilden we in zomervakantie maar kort van huis. De keus viel op een huis in de Charente (F), net ten noorden van de Dordogne, waar we in totaal 9 dagen verbleven. Net als het gehucht waarin het lag, heette het huisje ook La Madrinie. Het vakantiehuis was gelegen op 3 ha natuurgebied met twee meertjes. Wat we in de eigen achtertuin aan natuur hebben gezien is genoeg voer voor een flank aantal blogs, die nog komen.  Volgens de eigenaar komt de hop in de buurt voor, hij gaf ook een tip waar ik het zou kunnen proberen. Dat betekende dus geregeld in de omgeving van het huis op pad met de 500 mm lens op de camera. Voor de goede orde, voor mij is de hop zien alleen niet genoeg, er moet ook een fatsoenlijke foto gemakt worden. De eerste keer zag ik er al twee op zo’n 400m van het huis. Dat begon goed. Ze waren schuwer dan ik dacht en gingen meteen op de wieken. Later verschillende malen op pad zonder hop te zien. Ik zag er nog een keer twee (dezelfde?) in de vlucht toen ik met de hond aan het wandelen was. Je kunt ze niet missen met dat prachtige zwart/witte vleugelpatroon. Aan het einde van de vakantie ging ik met de hond er bij op pad om vlinders te fotograferen. Toen we uit het bos van La Madrinie uitstapten zat er ineens een hop ca 150m van mijn vandaan op een paal. Omdat ik pal tegen de zon moest fotograferen is de foto niet echt heel mooi geworden, maar ik was er niet minder blij mee. Hij staat dan ook vol trots boven deze blog. Gelukt!

Over de hop

Peterson zegt in 1965 over de hop dat hij ‘onmiskenbaar’ is. Dat is ook zo, zowel zittend als in de vlucht.  Met zijn zwart gebandeerde vleugels en staart en grote, opzetbare, waaierkuif is de hop niet te missen. Het is een vogel van een kleine 30 cm (flinke duif). De hop schijnt een viespeuk te zijn die het nest niet schoonmaakt en een klier bezit (de vrouwtjes) die stank verspreidt. De hop zoekt het voedsel voornamelijk op de grond in open en half open gebieden, zoals graslanden en open plekken in het landschap. Hij leeft van grote insecten, regenwormen, hagedissen, spinnen etc. Ze broeden in een boomholte, een legsel bevat tot 5 eieren. De stank moet de vijanden op een afstand houden. Volgen Peterson was de hop in 1965 een zeer zeldzame broedvogel van open bosland, en ‘na 30 jaar weer terug’. Dat heeft niet doorgezet. In Nederland broedt de hop niet meer. Verder wordt de hop zelden gezien, als doortrekker of dwaalgast. Op waarneming.nl dateert de laatste (en enige) gemelde waarneming van 1 april 2008. De hop broedt in grote delen van gematigd en subtropisch Europa. Omdat hij van dieren leeft die in de winter slecht te vangen zijn, overwintert de hop in Zuid-Europa en Afrika. Van mensen die er op vakantie zijn geweest hoorde ik dat ze in Umbrië (I) goed te zien zijn.

De Peterson vogelgids is momenteel weer leverbaar. Er is een prachtige jubileumeditie verschenen. Klik hier